من در کشوري زندگي مي کنم که

دويدن سهم کساني است که هرگز نمي رسند

و رسيدن سهم کساني که هرگز نمي دوند...

ارزش مردگانش چندين برابر زندگانش است..

در سرزمين من مردمانش با نفرت بيشتري به بوسيدن دو عاشق نگاه مي کنند 

تا صحنه ي اعدام يک انسان

در سرزمين من. . . 

 شفـــــــا

     الهی  که  شفــا  پیدا  کنــــی  تـــــو

                                      واســه دردات دوا پیدا کنــی تـــو     

     تو ایـــن دنیا که بی وفــــایی رسمـه

رفیــــق باوفــــا پیدا کنـی تـــــــــو     

     عمــــرا تمــوم دنیا رو بگـــــــردی

مثـــل من عاشقی پیـــدا کنی تـــــو     

     نــــــرو افســــانه من ناتمـــومــــــه

بـــدون اگه بـــری کــارم تمومـــه     

     بهت گفتـــم بیا دنیـــای من بـــــاش

کنــارت حتـــی مردن آرزومـــــه     

     شنیــــدم تو دلـــت انگار می گفتــی

که عاشقی کجــــاست وفــا کدومــه     

     می خوام به ســـردی شبهام بخنــدم

می خوام به پوچی فردام بخنــــدم     

     وقتـــی می بینمت با دیــــگرونـــی

تو اوج گریه هام می خوام بخنـدم     

     می خوام  داد  بزنم  تنهای تنهـام

می خوام وقتی می گم تنهام بخندم     

     منم تو شهر غـــــــم زندونی تــــــو

غم و غصه دل ارزونـــــی تـــــو     

     نگـــو دوستت دارم به یه غریبـــــه

بشه اون مثل من زندونی تــــــو     

     رسیده اون شبی که تو می خواستی

چه بدِ آخـــــر مهمونــــــی تـــــو    

باز آمدی كه قلب مرا زیر و رو كنی ؟

با حرف عشق زخم دلم را رفو كنی ؟

تا مطمئن شوی كه ازعشقت شكسته ام

هی حال و روز قلب مرا پرس و جو كنی

این رسمش است ، بی خبر از من جدا شوی

اما گلایه از من ِ بی آرزو كنی ؟

از سر گذشته آب ،چرا فكر می كنی

این آب ِ رفته ای است كه باید به جو كنی

از شاخه های عشق ، چو گل چیده ای مرا

عطری دگر نمانده برایم كه بو كنی

گفتم كه بی تو هم دلم آرام و سرخوش است

كم مانده بود دست دلم را تو رو كنی

در كوله بار خاطره هایت به دوش من

جز گریه هیچ نیست ، اگر جستجو كنی